വേവാത്ത നൂറു മണി വറ്റ്
കുഴച്ചു പാകപ്പെടുത്തി
വായിലോട്ടെറിയാന്‍
ഓങ്ങി നില്‍ക്കെ
അവന്റെ കുഞ്ഞിളം കൈ
എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നീട്ടി
കാച്ചി കുറുക്കിയൊരപെക്ഷ
.jpg)
കണ്ണില്‍ ഇരുട്ടിന്റെ മായാജാലം
മുഖത്ത് വിശപ്പിന്റെ ദൈന്യത
കുഞ്ഞോളെ ചൂണ്ടിയെന്‍
മുഖത്തേക്ക് വീണ്ടും
വിശപ്പിന്റെ കാളിയ വിളി
വറ്റിന്റെ പൊതി ദൂരേക്ക്‌
കളയുമ്പോള്‍
കറുമ്പനൊരു കാക്ക
കൊഞ്ഞനം കുത്തി
പൊതിയും കൊക്കിലോതുക്കി
ദൂരേക്ക്‌
അവനവന്‍ വയറു തന്നെ മുഖ്യം
ReplyDeleteമറ്റേതൊരുവന്‍റെ വിശപ്പിനെക്കാളും!!!
ഇത് പ്രകൃതി തന്‍ പാഠം!rr
നല്ല വരികള്‍. വിശപ്പ് വല്ലാതെ വിളിക്കുന്നു...
ReplyDeleteവിശക്കുന്നവനെന്തു കവിത.. ഇത് നല്ല കവിത..
ReplyDeleteഎല്ലാവര്ക്കും നന്ദി
ReplyDeleteഹാഷിമേ... സത്യായിട്ടും അത്ഭുതം തോന്നുന്നു!!! നിന്റടുത്ത്‌ ചെറിയ ചെറിയ മരുന്നുകൾ ഉണ്ടെന്നേ ഞാൻ നിരീച്ചുള്ളൂ.. പക്ഷെ, കഴിവുകളെ മുഴുവൻ അടച്ചു പൂട്ടി , മുഖത്ത് വിനയം തേച്ചു കിടക്കുകയായിരുന്നു ഇതുവരേ ലേ.... പ്രൗഡ്‌ ഓഫ്‌ യൂ ഹാഷിം ഭായീ
ReplyDelete:( വിശപ്പിന്റെ വിളി!!!
ReplyDeleteതാങ്ക്സ് ആര്‍ഷ സിസ്ടര്‍ ആന്‍ഡ്‌ സയീദ്‌ ഭായ്
ReplyDeleteഎനിക്ക് വേണം വറ്റ്
ReplyDeleteവറ്റ്... അതൊരു പാഠമാണ്‌.
ReplyDelete