Pages

Tuesday 28 January 2014

വറ്റ് തേടുന്നവര്‍



                             



വേവാത്ത നൂറു മണി വറ്റ്
കുഴച്ചു പാകപ്പെടുത്തി
വായിലോട്ടെറിയാന്‍
ഓങ്ങി നില്‍ക്കെ
അവന്റെ കുഞ്ഞിളം കൈ
എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നീട്ടി
കാച്ചി കുറുക്കിയൊരപെക്ഷ



കണ്ണില്‍ ഇരുട്ടിന്റെ മായാജാലം
മുഖത്ത് വിശപ്പിന്റെ ദൈന്യത
കുഞ്ഞോളെ ചൂണ്ടിയെന്‍
മുഖത്തേക്ക് വീണ്ടും
വിശപ്പിന്റെ കാളിയ വിളി

വറ്റിന്റെ പൊതി ദൂരേക്ക്‌
കളയുമ്പോള്‍
കറുമ്പനൊരു കാക്ക
കൊഞ്ഞനം കുത്തി
പൊതിയും കൊക്കിലോതുക്കി
ദൂരേക്ക്‌





Monday 27 January 2014

അവകാശം പറഞ്ഞു രണ്ടു പേര്‍

ഒരാള്‍

എന്നിലെ പത്തു വയസ്സുകാരന് അന്ന് ആ സ്ത്രീ  ആരും ആയിരുന്നില്ല ...വല്ല്യുമ്മ അടുത്തിരുന്നു സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ വെറുതെ ഒന്ന് ഞാനും നോക്കി ...നല്ല പാല് പോലെ വെളുത്ത  അമ്പതിനടുത്ത് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന അവരില്‍ എന്നെ ആകര്‍ഷിക്കത്തക്ക വിധം കരുണ വറ്റാത്ത ഒരു ചിരി ...വല്ല്യുമ്മ ന്‍റെ വെറ്റില പെട്ടിയില്‍ നിന്നും ചുണ്ണാമ്പ് എടുത്തു വെറ്റിലയില്‍ ഉരച്ചു പിടിപ്പിച്ചു അടക്കയും കൂട്ടി പ്പിടിച്ചു കടിച്ചു പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു ചോദ്യം ...

ഇചെര്യോനെന്താ ഇങ്ങന കോല്  പോലിരിക്കുന്നേ?

വല്ല്യുമ്മ യാണ് മറുപടി പറഞ്ഞത്

അയിന് മര്യായിക്കെന്തെങ്കിലും തിന്നണ്ടേ...കാട്ടു കോയി പോവുമ്പോലെ ഇങ്ങനെ പോവും...മയിമ്പി ന് കാരി  ബെരും

ദേഷ്യം പിടിച്ചു കൊണ്ടുള്ള വല്ല്യുമ്മന്റെ  വര്‍ത്താനം കേട്ട ഞാന്‍ മടിയില്‍ കയറി സ്ഥാനം പിടിച്ചു....എന്റെ നോട്ടം മുഴുവന്‍ ആ സ്ത്രീയില്‍ ആയിരുന്നു.....നരച്ച തല മുടിക്ക് പിറകില്‍ കറുത്ത നിറത്തില്‍ ഒരു കെട്ടു മുടി വേറെ തന്നെ  ചുരുട്ടി മടക്കി കെട്ടി വെച്ചിട്ടുണ്ട് ...കഴുത്തില്‍ ഒരു കറുത്ത ചരട് , നടുവില്‍ ഉറുക്ക് കാണാം ...വെളുത്ത ബ്ലൌസിന് മേലെ തോര്‍ത്ത്‌ കൊണ്ട് ചുറ്റി   വെച്ച് പുറത്തേക്കു തുറിച്ചു നോക്കുന്ന വെളുത്ത വയറിനെ ഭാഗികമായി മറച്ചു വെച്ചിട്ടുണ്ട്....





വല്ല്യുമ്മ നോട് ഒരു രൂപ വാങ്ങണം ....കളിക്കാന്‍ പോകുന്നിടത്ത് സലിം ഐസ് കൊണ്ട് വരും ....കളി തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് ഒന്ന് ,  കളി കഴിഞ്ഞു പോരുമ്പോള്‍ ഒന്ന്...അങ്ങിനെ രണ്ടെണ്ണം വാങ്ങാന്‍ ഒരു രൂപ കിട്ടണമെങ്കില്‍ വല്ല്യുമ്മ തന്നെ കനിയണം...വിഷയം അവതരിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ വല്ല്യുമ്മ ഉടുത്ത മുണ്ടിന്റെ തലക്കല്‍ കെട്ടി വെച്ച താക്കോല്‍ കൂട്ടവും എടുത്ത് അകത്തേക്ക് പോയി...അപ്പോള്‍ ആ സ്ത്രീ എന്റെ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു ...എന്തൊക്കെയോ ചോദ്യങ്ങള്‍  ചോദിക്കുന്നതിനിടക്ക് നല്ല നാടന്‍ വെളിച്ചെണ്ണയുടെ മണം എന്റെ മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചു കയറിക്കൊണ്ടിരുന്നു....

എന്ന അറ്യോ ഇനിക്ക് ?

ച്ചും ....

ഞാന്‍ ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ആ മുഖത്തെ തെളിച്ചം മാഞ്ഞു പോകുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു...ആരായിരിക്കും ഇവര്‍ എന്നറിയാന്‍ മനസ്സില്‍ ഒരു തോന്നലുണ്ടായത് അപ്പോഴാണ്‌ ...വല്ല്യുമ്മ കയ്യില്‍ ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച  ഒരു രൂപ എനിക്കും അമ്പതു രൂപ അവര്‍ക്കും കൊടുത്തു...

 ഉലുവ യില്‍ വറവ്  കഴിച്ച തേങ്ങ അരച്ച് വെച്ച  മീന്‍ കറി എന്റെ ബലഹീനതയാണ് എന്ന് നന്നായി അറിയാവുന്ന വല്ല്യുമ്മ എന്നെ പീടത്തില്‍ ഇരുത്തി  മണ്‍ കലത്തില്‍ നിന്നും ചോറ് കോരി ഇട്ടു തരുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു

ആരാ വല്ലിമ്മാ വയ്ന്നേരം വന്നത്?...

വല്ല്യുമ്മ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു...

അത് ദേവി

ആയെന്തിനാ ഓര് വന്നേ...

അത് പരത്യല്ലെക്കളെ ......എന്നും പറഞ്ഞു വല്ല്യുമ്മ കുറെ ചിരിച്ചു...

എന്താണ് ഈ പരത്തി എന്ന് പറഞ്ഞതിന്റെ പൊരുള്‍ എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല..

ഇന്നേം ഇന്റെ എട്ടനേം പെറ്റത് ഇബിടത്തെ കുഞ്ഞ്യാത്ത പത്തായത്തിന്റെ മോള്ളുന്നാ ...അന്ന് ഓളെനും  പരത്തി .....ഇന്നല്ലേ ഈ ആസോത്ര്യും നഴ്സു മാറും എല്ലാം വന്നത്

പരത്തി എന്നത് ഒരു പ്രൊഫഷന്‍ ആണെന്നും അവര്‍ ഒരു പ്രൊഫഷണല്‍ ആയിരുന്നെന്നും പില്‍ക്കാലതാണ് മനസ്സിലായത്‌ ...പഴയ കാലത്ത് പ്രസവം വീടുകളില്‍  ആയിരുന്നു ...പുറതോട്ടു തള്ളി  വരുന്ന ചോര കുഞ്ഞിനെ തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി പ്രസവ ശുശ്രൂഷ വരെ നടത്തുന്ന ഒരു വിഭാഗം

വല്ല്യുമ്മ വിശദീകരിച്ചു തന്നതിലൂടെ എനിക്ക് കാര്യം  പിടികിട്ടി...അവരെ ഒന്ന് കൂടി കാണണം എന്ന് മനസ്സ് കൊണ്ട് വെറുതെ ആഗ്രഹിച്ചു പോയി....അല്ലെങ്കിലും ആ സ്നേഹത്തോടെയുള്ള തലോടലും വെളിച്ചെണ്ണയുടെ മണവും കളങ്കമില്ലാത്ത ചിരിയും ,.....മനസ്സിലെവിടെയോ ഒരു സ്ഥാനം ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് കൊടുത്തു...



ചകിരി കമ്പനിയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങള്‍ കുന്നു കൂട്ടി ഇട്ട ഒരു മലയുണ്ട് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍ ...ഒരു തലക്കല്‍ ഓടി കയറി മറ്റേ തലക്കലേക്ക് മലക്കം മറിഞ്ഞു കളിക്കുക എന്നത് അന്നത്തെ ഒരു വിനോദമായിരുന്നു....വീണാലും പരിക്ക് പറ്റില്ല.... വാരിക്കുഴി കണക്കെ ഭീമന്‍ കുഴികള്‍ ഉണ്ടാക്കി  കൂട്ടുകാരെ അതിനകത്ത് ചതിച്ചു തള്ളി  ഇടുക  എന്നതും ഒരു രസമായിരുന്നു...ഇടയ്ക്കു ചകിരി കമ്പനിയുടെ  വാച് മാന്‍ കൊയേക്ക വന്നു ഓടിക്കും...അന്ന് ഒരു ദിവസം കളി നടന്നു കൊണ്ടിരിക്കെ രണ്ടു ആട്ടിന്‍ കുട്ടികളെയും കൊണ്ട് ആ സ്ത്രീ നടന്നു പോകുന്നത് കണ്ടു....

ദേവ്യെടത്യെ ....

പുറകില്‍ നിന്നും എന്റെ വിളി കേട്ടിട്ടാവണം പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്ന അവര്‍ കുനിഞ്ഞിരുന്നു ചോദിച്ചു...

അല്ല  .... ന്റെ മോനാ ത്

അവരുടെ സ്നേഹത്തിനു മുന്നില്‍ ഒരു അനുസരണയുള്ള  ആട്ടിന്‍ കുട്ടിയെ പോലെ ഞാന്‍ നിന്നു....

ന്റെ മോന്‍ എന്റൊടി പോരെലേക്ക് പോരുന്നോ?

നാള പോരാ ...ഞാന്‍ ഉമ്മാനോട് ചോയിക്കട്ടെ

എനക്കെന്നാ കൊണ്ട തര്വ ?

മുട്ടായി

എന്റെ മറുപടി കേട്ടിട്ടാവണം ദേവി ഏട്ടത്തി കുറെ ചിരിച്ചു

ദേവി  ഏട്ടത്തിയുടെ വീട്ടില്‍ പോകണം എന്ന എന്റെ ആഗ്രഹം ഉമ്മാനോട് പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു പക്ഷെ സമ്മതിക്കില്ല എന്ന് വിചാരിച്ചെങ്കിലും അതുണ്ടായില്ല ..എന്നെക്കാള്‍ ആവേശത്തില്‍ ഉമ്മയും ഉണ്ടായിരുന്നു ദേവി ഏട്ടത്തിയുടെ വീട്ടിലേക്കു പോവാന്‍ ....

ചാണകം തളിച്ച് വൃത്തിയാക്കിയ മുറ്റം ....ഞങ്ങളെ കണ്ട ദേവി ഏട്ടത്തി ഓടി വന്ന് എന്നെ കൈ പിടിച്ചു അകത്തേക്ക് കൊണ്ട് പോയി...ഒരു കിടപ്പ് മുറിയും ചെറിയ ഒരടുക്കളയും മാത്രമുള്ള ഓല മേഞ്ഞ വീട്....മണ്ണെണ്ണ വിളക്കുകള്‍ ജനാലക്കരികില്‍ വെച്ചിരിക്കുന്നത് കാണാം...




അമ്മേ എന്ന് വിളിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാനും പുറത്തേക്കു നോക്കി ....ദേവി ഏട്ടത്തിയുടെ മകന്‍ ആണെന്ന് അവര്‍ പറഞ്ഞു തന്നു....എന്റെ പ്രായം തന്നെ  കാണും ....പരിജയമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാവാം അടുത്ത് വന്നില്ല...ദേവി ഏട്ടത്തി അടുത്ത് വന്നു അവനോടു ചോദിച്ചു

എടാ സുനീ ...ഇനിക്ക് അറിയോ ഇതാരാന്നു ?...ന്റെ മോന്‍ തന്ന്യാ ഇതും

യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിയുമ്പോള്‍ ദേവി ഏട്ടത്തിയുടെ കണ്ണില്‍ നിന്നും സന്തോഷ ക്കണ്ണീര്‍ പൊടിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു....

സുനി എന്റെ കളിക്കൂട്ടുകാരനായി മാറിയതും വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു....വെളുപ്പും കറുപ്പും കലര്‍ന്ന ആട്ടിന്‍ ഒരു  കുട്ടി എപ്പോഴും അവന്റെ കൂടെ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു ..അതിനെ തീറ്റിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുക എന്ന ജോലിയില്‍ അവന്‍ എപ്പോഴും ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കും

പിന്നീടാണ് സുനി ദേവി ഏട്ടത്തിയുടെ വളര്‍ത്തു മകന്‍ ആണെന്ന സത്യം ഞാന്‍ അറിഞ്ഞത് ...അവര്‍ വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നില്ല ....ആങ്ങളയുടെ മകനെ ദത്തെടുത്തു വളര്‍ത്തുകയായിരുന്നു

ആദ്യത്തെ പ്രവാസ അവധിയില്‍ നാട്ടിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ എന്തൊക്കെയോ വാരി വലിച്ചു വാങ്ങി എന്നല്ലാതെ എന്ത് വാങ്ങണം എന്നത് ഒരു നിശ്ചയമുണ്ടായിരുന്നില്ല ....വീട്ടില്‍ കയറി ചെല്ലുമ്പോള്‍ ആണ് ഒരു കോണില്‍ ദേവി ഏട്ടത്തി നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടത്....ഇടതു കയ്യില്‍ വലതു കൈ കുത്തി ഉറപ്പിച്ചു വലതു കൈ കൊണ്ട് താടിയില്‍ അമര്‍ത്തി വെച്ച്  എന്നെ തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു അവര്‍.....ഞാന്‍ ആദ്യം അവരുടെ അടുത്തേക്കാണ് പോയത്....പെട്ടെന്ന് ഓടി വന്നു എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുമ്പോള്‍ ദേവി ഏടത്തി പറഞ്ഞു

ന്റെ മോന്‍ നല്ലോണം തടിചിക്കല്ലോ ....

നീര് വറ്റി പോയി ഞരമ്പുകള്‍ എടുത്തു പിടിച്ചു വാര്‍ധക്യത്തിന്റെ അവശ തകളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുന്ന ദേവി ഏട്ടത്തിയുടെ പഴയ സുന്ദര രൂപം മാത്രം ആയിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില്‍ ...

ദേവി ഏട്ടത്തി വല്ലാണ്ട് മെലിഞ്ഞു പോയി...ന്താ പറ്റ്യേ?

പെഷരും സുഗരും  എന്ന് മാണ്ട ...എനക്കില്ലാത്ത സൂക്കേട്‌ ഒന്നുല്ല മോനെ

എന്റെ ശരീരം അടി മുടി നോക്കി അവര്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു...

ന്റെ മോന്‍ എനിക്കെന്നാ കൊണ്ടോന്നെ?

ഇങ്ങക്കെന്നാ മാണ്ട്യെന്നു ങ്ങള് പറഞ്ഞാ മതി

പേര്‍ഷ്യേന്നു അത്തര്‍ കൊണ്ടോന്നിക്കോ.?

ണ്ടല്ലോ

എനക്കെന്തിനാടാ അത്തര്‍ ...അമര്‍ത്തി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ദേവി ഏട്ടത്തി പിന്നെ വരാം എന്നും പറഞ്ഞു യാത്രയായി

വല്ല്യുമ്മ യാണ് ആദ്യം പറഞ്ഞത്....

ദേവിക്ക് സുഖയില്ലാ ന്നു പറേന്ന കേട്ടിക്ക് ...ഇഞ്ഞി പോയി കണ്ടിനോ?

അവിടെ കയറി ചെല്ലുമ്പോള്‍ അകത്തു നിന്ന് ദേവി ഏട്ടത്തിയുടെ ചുമ കനത്തു വരുന്നത് കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു ...അകത്തേക്ക് കയറി അടുത്തിരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതിനിടെ സുനി  ഒരു കസേര ഇട്ടു തന്നു...എങ്കിലും ഒടിഞ്ഞു വീഴാറായ കട്ടിലിന്റെ തലക്കല്‍ ദേവി ഏട്ടത്തിയുടെ കൈ  പിടിച്ചു ഇരുന്നു ..

ആരേം കണ്ടാ തിര്യൂലാ..... സുനി പറഞ്ഞു

ഞാനാ ദേവി എട്ടത്യെ ...

എന്റെ ശബ്ദം തിരിച്ചറിഞ്ഞു എന്നത് ആ വരണ്ട ചിരിയില്‍ നിന്നും മനസ്സിലായി...

ന്റെ മോന്‍ ബന്നോ ...എനക്കെന്താ കൊണ്ടോന്നെ?

മുട്ടായി എന്ന് പറയാന്‍ ആണ് മനസ്സ് വന്നത്.....എന്റെ രണ്ടു കയ്യും കൂട്ടി പിടിച്ചു വിറങ്ങലിക്കുന്ന ദേവി എട്ടതിയോടു തമാശ പറയാന്‍ എനിക്ക് തോന്നിയില്ല...

ചെക്കാ ....ന്റെ മോന് കുടിക്ക്വേന്‍ ന്നാ കൊടുത്തേ?

യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിയുമ്പോഴും എന്റെ മോന്‍ എന്ന വിളി അന്തരീക്ഷത്തില്‍  അലയടിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.....

മറ്റൊരാള്‍

പൊക്കിള്‍ കൊടിയുടെ വേദന അനുഭവിച്ചവരെക്കാള്‍ വേദന പറഞ്ഞു തന്നു മനസ്സില്‍ കുടിയേറി പാര്‍ത്ത ഒരു ബിംബം ആയിരുന്നു  നാണി അമ്മ എന്ന  ഞങ്ങളുടെ നാണി  ....പേര് വിളിച്ചു ശീലിച്ചു പോയി...നാണി  അമ്മെ എന്ന് വിളിക്കുന്നതിലും അവര്‍ക്ക് നാണ്യെ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്‌ കേള്‍ക്കാന്‍ ആണ് ഇഷ്ടം  ...മുകളിലത്തെ വരിയില്‍ രണ്ടു പല്ലുകള്‍ കൊന്ത്രന്മാര്‍ ആണ്....ഒന്ന് തെക്കോട്ടും ഒന്ന് വടക്കോട്ടും ...മുറുക്കിയ ചുണ്ടുകള്‍ വിടര്‍ത്തി ചിരിക്കുന്ന നാ ണി അന്ന് ഞങ്ങളുടെ അയല്‍വാസി ആയിരുന്നു....രാവിലെ മുതല്‍ വൈകുന്നേരം ആകുന്നതിനിടക്ക് മൂന്നോ നാലോ വീടുകളില്‍  കയറി എന്തെങ്കിലും സഹായങ്ങള്‍ ചെയ്തു കൊടുത്ത് ജീവിച്ചു പോകുന്ന ഒരു സ്ത്രീ ..

എന്റെ ഇളം പ്രായത്തില്‍ എന്നെ പരിചരിക്കലായിരുന്നു നാണിയുടെ ഡ്യൂട്ടി ..കുളിപ്പിക്കുക ഭക്ഷണം കഴിപ്പിക്കുക എന്റെ അപ്പി കോരി വൃത്തിയാക്കുക മൂത്രമൊഴിച്ചാല്‍  വൃത്തിയാക്കുക അങ്ങിനെ പോകുന്നു ചുമതലകള്‍ ...വാപ്പ വലിയ കണിശതയുള്ള  ആള്‍ ആയതു കൊണ്ട് തന്നെ നാണി വളരെ സൂക്ഷിച്ചാണ് ഓരോ നീക്കങ്ങളും നടത്താറ് ...എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് കണ്ടു പിടിച്ചാല്‍ നാണിയെ വഴക്ക് പറയുമെങ്കിലും നാണി ഇല്ലാത്തപ്പോള്‍ പുകഴ്ത്തി പറയാനും വാപ്പ മടിക്കാറില്ല

   പതിവ് സന്ദര്‍ശനം മുടക്കാത്ത നാണി ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലെ ചാനല്‍ പ്രവര്‍ത്തകയാണ്....അതായത് ഓരോ വീടുകളിലെയും വാര്‍ത്തകള്‍ കൃത്യമായി മറ്റു വീടുകളില്‍ എത്തിക്കുക എന്നതാണ് പ്രധാന ജോലി...ആയിശാന്റെ കുളി തെറ്റിയതും സലീന പുയ്യാപ്പിളയുമായി പിണങ്ങി വീട്ടില്‍ വന്നു നില്‍ക്കുന്നതും മൊയ്തീന്‍ വയനാട്ടില്‍ പോയി പെണ്ണ് കെട്ടിയതും അലീമിച്ചാന്റെ പാലിന്റെ പോരിഷയും എന്ന് വേണ്ട സകല വാര്‍ത്തകളും പരസ്പരം കൈമാറാന്‍ നാണി ഏട്ടത്തിയുടെ അത്ര മിടുക്ക് മറ്റാര്‍ക്കും ഉണ്ടാവില്ല....വൈകുന്നേരങ്ങളിലെ സീരിയലി നെക്കാളും പെണ്ണുങ്ങള്‍ക്ക് ഇഷ്ടം നാണിയുടെ കഥ കേള്‍ക്കാന്‍ ആണ്....
                 വര്‍ഷാ വര്ഷം ഓല വീട് പുതുക്കി മേയാന്‍ ഓല ശേഖരിക്കുന്നത് നാണിയുടെ അപാര സാമര്‍ത്ഥ്യം കൊണ്ട് മാത്രമാണ്....കെട്ടു കഥകള്‍ കൈ മാറി ഓലയും എടുത്തു നടക്കും ..എന്നാല്‍ ഒരു ദിവസം നാണിയുടെ കഥ കേട്ടില്ലെങ്കില്‍ ഉറക്കം വരില്ല എന്നാ അവസ്ഥ വരെആയി  ഞങ്ങള്‍ അയല്‍വാസികളുടെ   കാര്യങ്ങള്‍
         
                  എന്നിരുന്നാലും ഞങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം നാണിയെ നല്ല സ്നേഹമാണ്....ഒരു ദിവസം നാണി എന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ വഴി തടഞ്ഞു വെച്ച് ചോദിച്ചു...

ഇഞ്ഞെനക്ക് ഒരു പോറിന്റെ സോപ്പ് താ

ങ്ങള് പൊരേല് ബാ .....എന്ന് പറഞ്ഞു  ഞാന്‍ നടന്നു ..

പിറ്റേ ദിവസം രാവിലത്തെ കണി അവരെ ആയിരുന്നു...അവര്‍ കയറി വരുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ ഭാര്യ വന്നു സൂചന തന്നു....

അതേയ് ....മന്നാ പോവൂല ...എതിര കൊടുത്താലും മതിയാവൂം ഇല്ല


നാണി ഏടത്ത്യെ ഇന്ന്  ങ്ങള്യാണല്ലോ  കണി

 അയെ ...ന്നാ ഇന്നത്തെ ദെവസം ഇനിക്കെന്തെങ്കിലും കോള് കിട്ടും ഒറപ്പാ...

ന്ന എത്തിര എടുത്ത് കൊണ്ട് നടന്നതാ ന്നറിയോ ....ബല്ലാത്ത ബാശ്യെനൂ

അടുത്ത് വന്നിരുന്ന നാണി പഴയ കഥകള്‍ എടുത്തു വെക്കാന്‍ തുടങ്ങി ...നിരവധി തവണ ശരീരത്തില്‍ മൂത്രം ഒഴിച്ചതും ഒരു ദിവസം കയ്യിലൂടെ അപ്പി ഇട്ടതും ഒരിക്കല്‍ മുല കുടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതും അങ്ങിനെ അങ്ങിനെ

കുട്ടിക്കാലത്തെ എന്റെ ഓരോ ചലനങ്ങളും അവര്‍  വര്‍ണിച്ച  തരാന്‍ തുടങ്ങി ..പോയ കാല  കഥകള്‍ ഓര്‍ത്തെടുത്തു അവര്‍ .ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കണ്ണീര്‍ തുടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...അതിനിടയില്‍ ദുബായില്‍ നിന്നും കൊണ്ട് വന്ന ഒരു ലക്സ് സോപ്പും രണ്ടു ചോക്ലേറ്റും കയ്യില്‍ വെച്ച് കൊടുത്തപ്പോള്‍ തലയില്‍ കൈ വെച്ച് ഒന്ന് ചിരിച്ചു....

ന്റെ മോന്‍ നന്നായി വെരും....ഇഞ്ഞി ഒരു കുപ്പായത്തിന്റെ തുണ്യൂം കൂടി താ

ഞാന്‍ തുണി കൊണ്ടോന്നിക്കില്ലാലോ ഏന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവര്‍ എന്നെ ശകാരിച്ചു

പോട് ചെര്യോനെ ഇഞ്ഞി ....പണ്ട്യെന്നെ കള്ളതരല്ലാണ്ട് ഞ്ഞി പറെലില്ലാലോ

മുറുക്കാന്‍ തിന്നു ചുവന്ന നാവു നീട്ടി പല്ലുകള്‍ക്കിടയില്‍ കടിച്ചു വെച്ച് വീണ്ടും അവര്‍ പറഞ്ഞു

ഇന്നെത്തിര എടുത്തു നടന്നാ തന്നര്യോ ഇഞ്ഞി ?

എനക്കിതൊന്നും പോരെ എന്നും പറഞ്ഞാണ് അവര്‍ അന്ന് വീട്ടില്‍ നിന്ന് പോയത്....

അവധിക്കാലം ഒന്ന് കൂടി....ഒരു മാസത്തേക്ക് പറക്കാന്‍ ഉള്ള ഒരുക്കപ്പാടിനിടയില്‍ ഉമ്മയെ വിളിച്ചു അത്യാവശ്യം വേണ്ട സാദനങ്ങള്‍ ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഉമ്മ  പറഞ്ഞു

ഒരു കമ്പിളി പുതപ്പു വേണം...പിന്നെ കുറച്ചു റൂമില്‍ അടിക്കുന്ന സ്പ്രേയും

ഇതെന്താ ഉമ്മ ഇങ്ങിനെ ഒരു പതിവില്ലാത്ത ഓര്‍ഡര്‍ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഉമ്മ പറഞ്ഞു....അത് നാണിക്കു കൊടുക്കാന്‍ ആണ്....റൂമില്‍ അടിക്കുന്ന സ്പ്രേ നാലോ അഞ്ചോ എടുക്കണം

നാണിയുടെ വീട്ടിലേക്കു കയറി ചെല്ലുമ്പോള്‍ അകത്തു നിന്നും ഒരു മുരളല്‍ മാത്രമേ കേള്‍ക്കുന്നുള്ളൂ ....അകത്തു കയറുന്നതിനു മുമ്പേ അസഹനീയമായ ഒരു വാസന എന്നെ പൊതിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു...

ആകെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു മകന്‍ നാണിയെ ഈ രൂപത്തില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയി...ഇപ്പോള്‍ നാണി ഒറ്റയ്ക്കാണ്...ഇടയ്ക്കു പെയ്ന്‍  ആന്‍ഡ്‌ പാലിയേറ്റീവ്കാര്‍ വന്നു വൃത്തിയാക്കി വസ്ത്രം മാറ്റി കൊടുത്തു പോകും...താല്‍ക്കാലികമായി ഒരു ഹോം നര്സിനെയും വെച്ച് കൊടുതിട്ടുണ്ട് ..

എന്നെ കണ്ട നാണി കൊഴിഞ്ഞു പോയ കവിള് പൊക്കി കാണിച്ചു ചിരിച്ചു

\എന്ന തിരിഞ്ഞിക്കോ നാണി എട്ടത്യെ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍  അവര്‍ ചെറുതായി കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

ഇടയ്ക്കു അവര്‍ പറഞ്ഞു




ഇഞ്ഞും എന്റെ മോന്‍ തന്നെല്ലേ ....ഞാന്‍ ഇങ്ങിന്യായി പോയി ല്ലേ...ഒര്യാനെ ചത്താ  മയ്യെനൂ ...

കമ്പിളി പുതപ്പു കട്ടിലിന്റെ തലപ്പത് വെച്ച് കൊടുത്തു യാത്ര ചോദിക്കുമ്പോള്‍ നാണി ഒരു ചോദ്യം

എനക്കിഞ്ഞി ലക്സ് സോപ്പ് കൊണ്ടോന്നിക്കോ ?

കരച്ചില്‍ അടക്കാന്‍ ആവാതെ കയ്യില്‍ ഉള്ള സോപ്പും ചോക്ലേറ്റും എന്റെ വളര്തമ്മയെന്ന നാണി അമ്മയുടെ കയ്യില്‍ വെച്ച് കൊടുത്തു മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ ഞാന്‍ അവിടെ വിട്ടിറങ്ങി .....ഇനി ഈ കാഴ്ച എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിയില്ല എന്ന മനസ്സ് എന്നോട് പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.....

                                           ശുഭം




















Saturday 25 January 2014

ചീരു ഏട്ടത്തി

ഇതും ഒരു ആഗ്രഹ പൂര്തീകരണത്തിന്റെ തുടക്കം ആണ്....ആവാം ....എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്ന 

എന്റെ എഴുത്തുകള്‍ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന എത്രയോ സുഹൃത്തുക്കള്‍ എന്നെ ആത്മാര്‍ഥമായി 

പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നു....എഡിറ്റ്‌ ചെയ്യാനും തെറ്റുകള്‍ തിരുത്താനും തിരക്കിനിടയിലും എന്നെ

 അകമഴിഞ്ഞ് സഹായിക്കുന്ന ജാസി ഫ്രെണ്ട് ആര്ഷാ അഭിലാഷ് എനിവരോട് എന്റെ പ്രത്യേക 

നന്ദിയും കടപ്പാടും അറിയിക്കാന്‍ ഞാന്‍ ഈ അവസരം വിനിയോഗിക്കുന്നു....വളരെ 

ചെരുതായിരിക്കാം... എന്തോ എനിക്കിത് മഹത്തരമാണ് ....ഒരു എഴുത്ത് അച്ചടിച്ച്‌ വരിക 

എന്നതല്ല എന്നെ നിങ്ങള്‍ പരിഗണിച്ചു എന്നതില്‍ ആണ് ....റിയാസ് ടി അലി മറ്റു ഇ മഷി 

ഓണ്‍ലൈന്‍ മാഗസിനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട എല്ലാവര്ക്കും 

നന്ദിയും കടപ്പാടും അറിയിച്ചു കൊള്ളുന്നു പേജു മുപ്പത്തി നാല്

http://emashi.blogspot.in/










Wednesday 22 January 2014

പ്രവാസിയുടെ കട്ടില്‍

രക്തത്തില്‍ കുളിച്ചു കിടക്കുകയാണ് അയാള്‍
ചോര കുടിച്ചു തടിച്ചു കൊഴുത്തൊരു മൂട്ട
കിടക്കയുടെ മടക്കിനുള്ളില്‍ ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട്
അന്‍പത്തി ഒന്ന്  കുത്ത് കൊണ്ടിട്ടുണ്ട്
തലങ്ങനെയും വിലങ്ങനെയും

കയ്യ റ പ്പില്ലാതെ കുത്തിയ സുനി മൂട്ടയും
കുത്തിനെ തടഞ്ഞു കൈക്ക് മുറിവേറ്റ
അണ്ണന്‍ മൂട്ടയും കിടക്ക യില്‍ നിന്നും
പ്രാണ രക്ഷാര്‍ത്ഥം തടി സലാമ ത്താക്കി

ബോംബെ മൂട്ട യാണ് മുഖ്യ പ്രതിയെന്നു പോലീസ്
അവര്‍ ഞങ്ങളുടെ കുലത്തില്‍ പിറന്നവരെ അല്ലെന്നു
മറ്റു മൂട്ടകള്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു

സോഷ്യലിസ്റ്റ്‌ മൂട്ട അയാളെ പുകഴ്ത്തി
ധീരനായ ഇരട്ട ചങ്കിന്റെ ഉടമ യാണ്
ഈ പ്രവാസി

ഇടതിനെ വലത്തോട്ട് കാറ്റിനു പിടിപ്പിച്ച
നേതാവ് ബക്കറ്റില്‍ നോക്കി പുലമ്പി
തിരമാലകള്‍ ബക്കറ്റില്‍ പുനര്‍ ജനിക്കില്ലെന്ന്

സോഷ്യലിസ്റ്റ്‌ മൂട്ട അയാളുടെ വീട്ടില്‍ വന്നു ഭാര്യയെ
കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കണ്ണീര്‍ വാര്‍ത്തു
ഇറങ്ങിയ വഴിയില്‍ ആരോ കണ്ണ് മുഴിച്ചപ്പോള്‍
കാ മാ മുണ്ടിയില്ല

അന്‍പത്തി ഒന്ന് കുത്തേറ്റു അയാള്‍ അപ്പോഴും കിടക്കയില്‍
മറ്റു മൂട്ടകള്‍ അപമാന ഭാരത്താല്‍ തല താഴ്ത്തി നടന്നു
പ്രമാണി മൂട്ടകള്‍ രഹസ്യ യോഗം വിളിച്ചു
എനിക്കാ ഗൂടാലോചനയില്‍ പങ്കില്ലെന്ന് ആണയിട്ടു
പിറ്റേന്ന് പത്ര സമ്മേളനം
ഞങ്ങള്‍ മൂട്ടകള്‍ അന്വേഷണം പ്രഖ്യാപിക്കുന്നു

മാനക്കെടായില്ലേ എന്നാ പത്രക്കാരുടെ ചോദ്യത്തിന്
മുന്നില്‍ കുലം കുത്തികളെ അങ്ങിനയേ കാണൂ
എന്നാല്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കതില്‍ പങ്കില്ലെന്ന്
പുഞ്ചിരിയെക്കാലേറെ അമര്‍ഷത്തില്‍

സകലരും തടിച്ചു കൂടി അയാള്‍ക്ക്‌ അരികെ
പല വിധ കഥകള്‍ മെനഞ്ഞു
കള്ളക്കഥകള്‍ കെട്ടു  കഥകള്‍
കേട്ട് മ ടു തൊടുക്കം
ചാടിയെനീട്ടയാള്‍ പറഞ്ഞു
എന്നെ കുത്തിയ മൂട്ടയെ എനിക്കറിയാം
അതിനു ഗൂടാലോജന നടത്തിയവനെയും

Tuesday 21 January 2014

ചെക്കോട്ടിയെ അറിയുക

പൊക്കമില്ലായ്മയാണ് എന്റെ പൊക്കം എന്ന് പറഞ്ഞു വെച്ച് പോയ കുഞ്ഞുണ്ണി മാഷ്‌ സമൂഹത്തില്‍ ഏറ്റവും പൊക്കം ഉള്ളവനായിട്ടാണ് ജീവിച്ചു പോയത്....മഹത്തരമായ ഒപ്പം അര്‍ത്ഥവത്തായ വരികള്‍ കാച്ചി ക്കുറുക്കി എടുത്തു മലയാളിയുടെ തലച്ചോറിലേക്ക് മിന്നല്‍ പിണര്‍ കണക്കെ പായിച്ചു വിട്ട വരികള്‍ ....മാഷ്‌ നമ്മെ വിട്ടു പോയിട്ടും  അദ്ധേഹത്തിന്റെ വരികള്‍ പൊക്കം കുറഞ്ഞതായിട്ടു പോലും നെഞ്ചിലേറ്റി നടക്കുന്നത് ആ വരികളില്‍ ഒളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന തീവ്രമായ ആക്ഷേപ ഹാസ്യതിന്റെയും നിലപാടുകളുടെയും അര്‍ത്ഥ വ്യാപ്തി ഉള്‍ക്കൊണ്ടു തന്നെയാണ്...എന്നാല്‍ തീരെ പൊക്കം കുറഞ്ഞു പോയതിനാല്‍ സമൂഹത്തിന്റെ സമാന്തരതകളിലൂടെ അന്യഥാ ബോധത്തോടെ മനപൂര്‍വം അകന്നു സഞ്ചരിക്കുന്ന ചില ഏകാന്ത പതികരെ നമ്മള്‍ വീക്ഷിക്കെണ്ടതുണ്ട് ...കാരണം അവരും  മനുഷ്യര്‍ തന്നെ...ഉയരം തീരെ കുറഞ്ഞു പോയതിനാല്‍ സമൂഹത്തില്‍ നിന്നും അകറ്റി നിര്‍ത്തിയിട്ടും പ്രതി സന്ധികളെ തരണം ചെയ്തു അപാര ശക്തിയോടും അതിലേറെ ഊര്‍ജ സ്വലതയോടും കൂടി സമൂഹത്തിലേക്കു ഇറങ്ങി വന്നു വിജയം ആഘോഷിക്കുന്ന ചിലര്‍ ...അവരില്‍ ഒരാളാണ് ചെക്കൊട്ടി എന്ന ഈ പാവം മനുഷ്യന്‍...



                          കാലത്ത് വീട്ടില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ കറുത്ത നിറത്തില്‍ ഉള്ള ബാഗില്‍ മുഴുവന്‍ പ്രതീക്ഷയുടെ അമിത ഭാരം ആണ്...എന്റെ ഈ ജീവന്‍ ആയുസ്സോടെയും ആരോഗ്യത്തോടെയും ഇരുന്നിട്ട് വേണം മൂന്നാല് വയറു കഴിയാന്‍ എന്നാ ബോധ്യത്തോടെ പൂക്കാട്‌ നിന്നും തൊട്ടില്‍പാലം വരെ വെയിലും പൊടിയും വക വെക്കാതെ ഒരു നടത്തം ....അവിടെ വല്ലതും തടയുമോ എന്നാ പ്രതീക്ഷ ...വല്യ കോളില്ലെങ്കില്‍ അതികം ദൂരം ഇല്ലാത്ത അടുത്ത ഏതെങ്കിലും പട്ടണത്തിലേക്ക് ഒരു യാത്ര....ഇതിനിടയില്‍ വല്ല ടിക്കറ്റും വിട്ടു കിട്ടിയാല്‍ പതിവിലേറെ സന്തോഷത്തോടെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അനുസ്യൂതം തുടരുന്ന ജീവിത പ്രയാണം....ഇതിനിടയില്‍ ഏറ്റവും വേദനിപ്പിക്കുന്നത് ഇടയ്ക്കു ചിലരെങ്കിലും ചെക്കൊട്ടിക്കു നേരെ നടത്തുന്ന പരിഹാസ സ്വരങ്ങള്‍ ആണ്....ഒരു വൈകുന്നേരം തൊട്ടില്‍പാലം ടൌണില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ ചെക്കൊട്ടി കിടന്നു മറിയുന്നു,ചീത്ത വിളിക്കുന്നു....കാര്യം അറിയാന്‍ അടുത്ത് ചെന്നപ്പോള്‍ ആണ് സംഗതി പിടി കിട്ടിയത്...ഒരു വിദ്വാന്‍ എന്തോ പറഞ്ഞു പരിഹസിച്ചു ചിരിച്ചതാണ്...അത് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറം ആയപ്പോള്‍ അവനു നൊന്തു....അവന്‍ പ്രതികരിച്ചു....തന്റെ ശരീരത്തിന്റെ പോരായ്മ തന്നെ പോലും  അറിയിക്കാതെ നിത്യ വൃത്തി തേടി മാന്യമായി സമൂഹത്തോട് പ്രതികരിക്കുന്ന ചെക്കൊട്ടിയോടു ഈ തരത്തില്‍ ഒരു പ്രതികരണം നടത്തിയ അവനോടു വല്ലാത്ത വെറുപ്പ് തോന്നിയിരുന്നു....അവന്‍ അതിനു കാരണം പറഞ്ഞത് ചെക്കൊട്ടി പെട്ടെന്ന് ചൂടാവുന്ന ആള്‍ ആണെന്നാണ്‌ ...എന്തും ആവട്ടെ ...അവരുടെ ശാരീരിക വൈകല്യതെക്കാള്‍ തന്റെ മനസ്സിന് ആണ് വൈകല്യം ബാധിച്ചത് എന്ന്സ്വയം ബോധ്യപ്പെടാത്ത  കാലത്തോളം തനിക്കൊരു നല്ല മനുഷ്യന്‍ ആവാന്‍ കഴിയില്ല എന്ന് ഓര്‍മിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവിടം പിരിയുമ്പോള്‍ ചെക്കൊട്ടി എന്ന ഉയരം കുറഞ്ഞ മനുഷ്യന്‍ എന്റെ മനസ്സില്‍ എട്ടടി പൊക്കത്തില്‍ അങ്ങിനെ ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു.....

                                    ലോട്ടറി ടിക്കറ്റ് എടുക്കാന്‍ പാടില്ല എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന എനിക്ക് നേരെ ഒരു ടിക്കറ്റ് വെച്ച് നീട്ടിയപ്പോള്‍ നിഷേധിക്കാന്‍ മനസ്സു വന്നില്ല...ഒരു ദിവസം ഞാന്‍ എടുത്തോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു ഒഴിയാന്‍ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും വിട്ടില്ല ...ടിക്കറ്റ് തന്നിട്ട് ചായ കുടിക്കെനുള്ള പൈസേല്ലേ മാണ്ടൂ എന്ന് ചെക്കൊട്ടി അപേക്ഷിച്ചപ്പോള്‍ നിര്‍ബന്ധത്തിനു വഴങ്ങി ഒരെണ്ണം എടുത്തു ....എന്നല്ല.. ശരീരത്തിന് മതിയായ ആരോഗ്യം ഉണ്ടായിട്ടും യാചന നിത്യ വൃത്തിയാക്കിയ ചിലര്‍ സമൂഹത്തില്‍ വിരാജിക്കുന്നത് കാണാറുണ്ട്...അത്തരക്കാര്‍ക്കുള്ള ചുട്ട മറുപടിയാണ് ചെക്കൊട്ടിയുടെ ഈ അധ്വാനം എന്ന് മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തു കൊണ്ടാണ് ഒരു ടിക്കറ്റ് എടുത്തത്‌....അതെ.വൈകല്യത്തെ തോല്‍പ്പിച്ച് വിശക്കുന്ന വയറിന്റെ അന്തരാളങ്ങളിലേക്കു ഊര്‍ജം പ്രവഹിപ്പിക്കാനുള്ള കഠിന ശ്രമം മാതൃകാ പരവും അങ്ങേ അറ്റം അഭിനന്ദനീയവും തന്നെ....ചെക്കൊട്ടി സമൂഹത്തിനു നല്‍കിയ നല്ല പാഠവും അത് തന്നെ ....ഇത്തരം ജീവിക്കുന്ന ഉദാഹരണങ്ങളെ കണ്ടു പഠിക്കാന്‍  നാം തയ്യാരവാതത്തില്‍ ആണ് പ്രയാസം....എന്നും നമുക്ക് മാതൃകകള്‍ ആയി ഇത്തരം ചില സാധു മനുഷ്യരും നമുക്കിടയില്‍ ജീവിച്ചു പോകുന്നുണ്ടെന്ന് നാം മറക്കുന്നിടതാണ് നാം ഒന്നും അല്ലാതാകുന്നത്‌ ...അത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് നമ്മുടെ മനുഷ്യത്വം പോലും നഷ്ടമാകുന്നത്...ഇവരെ കണ്ടു പഠിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ് നാം ദൈവം കനിഞ്ഞരുളിയ അനുഗ്രഹം പോലും മനസ്സിലാക്കുകയുള്ളൂ എന്ന് മറക്കാതിരിക്കാന്‍ ആണ് എന്റെ ഈ ശ്രമം....തല്‍ക്കാലം ഇത്ര മാത്രം 

Sunday 19 January 2014

പാനസോണികിന്റെ സ്ക്രൂ ബംഗാളിയുടെ ബുദ്ധി








റാസല്‍ ഖൈമ യിലെ സൂഖ് മാരീസില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന കാലത്ത് റൂമിലെ ടെലിവിഷന്‍ തകരാര്‍ ആയപ്പോള്‍ അത് റിപ്പയര്‍ ചെയ്യാന്‍ വേണ്ടിയാണ് ഞാനും സുഹൃത്ത് റഹീമും കൂടി മുത്തലിബിന്റെ അടുത്ത് എത്തുന്നത്‌ ....തടിച്ചു കുറുകിയ പാകിസ്ഥാനി സ്വദേശി....കവിളിനകത്തു നെഷ്വാര്‍ വെച്ച് അതിന്റെ ലഹരിയില്‍ ആണ് മുഴുവന്‍ ജോലിയും അദ്ദേഹം ചെയ്യുന്നത്....വളരെ നല്ല കഴിവുള്ള ടെക്നീഷ്യന്‍ ആണെന്നാണ്‌ മുത്തലിബ് അറിയപ്പെടുന്നത്....പെഷാവാര്‍ സ്വദേശി ആണ്...ജോലിയോട് അങ്ങേ അറ്റം ആത്മാര്‍ഥത ഉള്ളയാള്‍ ....പരിജയപ്പെട്ടതിനു ശേഷം ആ സൌഹൃദം കാത്തു സൂക്ഷിക്കാന്‍ ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം ശ്രമിച്ചിരുന്നു....ഒരു ദിവസം മുത്തലിബിന്റെ ഫോണ്‍ കാള്‍ വന്നു....അവനു ജോലിയില്‍ സഹായിക്കാന്‍ ഒരു സഹായി വേണം എന്നതായിരുന്നു ആവശ്യം .....ശ്രമിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു വെച്ച് ഫോണ്‍ വെച്ചപ്പോഴാണ് എന്റെ ബംഗാളി സുഹൃത്ത് അലാവുദ്ധീന്‍ ഒരാളെ പറ്റി പറഞ്ഞ കാര്യം പറഞ്ഞത് ...അങ്ങിനെ അലാവുദ്ധീന്‍ സുഹൃത്തിനെ കൂട്ടി എന്റെ അടുത്ത് വന്നു.....ഞങ്ങള്‍ മൂന്നു പേരും കൂടി മുതലിബിനെ പോയി കണ്ടു അലാവുദ്ധീന്റെ സുഹൃത്തിനെ പരിജയപ്പെടുത്തി കൊടുത്തു.....





                       പിറ്റേ ദിവസം മുത്തലിബിന്റെ ഫോണ്‍ കാള്‍ വന്നപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വെറുതെ പരിഭ്രമിച്ചു ...ഇനി എന്തെങ്കിലും പ്രശ്നം ഉണ്ടോ ആവോ?...മുത്തലിബ് ഫോണ്‍ എടുത്ത ഉടനെ ചിരിയോടു ചിരി....എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു....നിന്നെ ഒന്ന് കാണാനുണ്ട്....നീ ഇങ്ങോട്ട് വാ....ചിരിയോടു കൂടി ഉള്ള വിളി ആയതിനാല്‍ ഗൌരവം ഉള്ള വിഷയം അല്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കി അപ്പോള്‍ തന്നെ ഞാന്‍ അവന്റെ കടയിലേക്ക് നടന്നു....മുത്തലിബ് സംഭവം വിവരിച്ചു....അതിങ്ങനെ ആയിരുന്നു

                         ബംഗാളി ജോലിക്ക് വന്ന ഉടനെ നാഷണല്‍ പാനസോണിക് ടേപ്പ് റിക്കാര്‍ഡര്‍ എടുത്തു കൊടുത്തു അതിന്റെ കമ്പ്ലൈന്റ് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു കൊണ്ട് അത് റിപ്പയര്‍ ചെയ്യാന്‍  ആവശ്യപ്പെട്ടു ....അങ്ങിനെ റിപ്പയര്‍ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു ബംഗാളി മുതലിബിനു അത് കാണിച്ചു കൊടുത്തു....മേശയ്ക്കു പുറത്തു കുറെ സ്ക്രൂകള്‍ ബാക്കി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ മുത്തലിബ് ചോദിച്ചു....

ഭായ് ....യെ സ്ക്രൂ  നഹീ രഖാ

വോ മുഷ്കില്‍ നഹീ സാബ്....കോമ്പനീ ഇസമേ സ്യാദാ രഖാ താ

(അത് സാരമില്ലാ സായിബെ ...കമ്പനി ഇക്കണ്ട സ്ക്രൂകള്‍ ഒക്കെ ചുമ്മാ വെചെക്കുവാണെന്ന് )  

ഓര്‍മകള്‍ക്ക് മരണമില്ലാതിരിക്കാന്‍ ....

വാട്ട്സപ്പിലൂടെ അവളുടെ സമ്മാനത്തിന്റെ ഫോട്ടോ അയച്ചു തന്നിട്ട് ഭാര്യ ഒരു ചോദ്യം.....ഇന്നത്തെ ദിവസം ഓര്‍മ്മയുണ്ടോ? അല്‍പ നേരം ഞാനും തണുത്തു വിറങ്ങലിച്ചു പോയി....എന്റെ സുഹൃത്ത് എനിക്ക് വിവാഹ സമ്മാനമായി  തന്ന ആ സമ്മാന പൊതി ഇന്നും തുടച്ചു വൃത്തി ആക്കി സൂക്ഷിക്കുന്നത് എന്റെ ഭാര്യ ആണ്....അവളുടെ ഓരോ ചരമ ദിനത്തിലും എന്നെ ഒര്മിപ്പിക്കുന്നതും എന്റെ ഭാര്യ തന്നെ....അല്ലെങ്കിലും അവളുടെ അകാലത്തില്‍ ഉള്ള പിരിഞ്ഞു പോകല്‍ എന്നെക്കാളെ റെ എന്റെ ഭാര്യക്കും ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ പാകത്തില്‍ ആയിരുന്നില്ല .







                         കോളേജില്‍ പഠിക്കുന്ന കാലത്താണ് പൂച്ച കണ്ണുള്ള ആ സുന്ദരിയെ ഞാന്‍ ആദ്യമായി കാണുന്നത്....ഇരു നിറം ഉള്ള ശരീരം....ചുരിദാറും മുഖ മക്കനയുമിട്ടു മുഖത്ത് കൃത്രിമം ഏതും ഇല്ലാതെ ഘടിപ്പിച്ചു വെച്ച ചിരിയുമായി  ഒരു തനി നാടന്‍ പെണ്‍കുട്ടി....പേര് സജ്ന , പരിജയപ്പെടുന്നത് വളരെ യാദ്രിശ്ചികം ആയിട്ടായിരുന്നു....ഇടത്തരം കുടുംബത്തില്‍ വളര്‍ന്ന അവള്‍ക്കു ഭാവിയെ പറ്റി വ്യക്തമായ കാഴ്ചപ്പാടുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു...പഠിച്ചു ഒരു ടീച്ചര്‍ ആവണം ...ജോലി കിട്ടിയിട്ട് മാത്രമേ കല്യാണം കഴിക്കുകയുള്ളൂ  എന്നൊക്കെ അവള്‍ തന്നെ മനസ്സില്‍ എടുത്ത ഉറച്ച തീരുമാനം പങ്കു വെക്കാറുണ്ടായിരുന്നു....അവളുടെ ആഗ്രഹം സഫലമായി....ഉയര്‍ന്ന മാര്‍ക്ക് വാങ്ങി വിജയിച്ച അവള്‍ ബി എഡ നും ഞാന്‍ പ്രവാസ ജീവിതത്തിലേക്കും കുടിയേറി....രണ്ടു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷമാണ് ഞാന്‍ നാട്ടില്‍ വരുന്നത്...കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചതോട് കൂടി പഴയ സുഹൃത്തുക്കളെ കാണാനും കല്യാണത്തിന് ക്ഷണിക്കാനും പോകുന്നതിനിടയില്‍ അവളുടെ വീട്ടിലും എത്തി...എന്നാല്‍ പഴയ പ്രസന്നവതിയായ സജ്നയെ എനിക്കവിടെ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല ....ആകപ്പാടെ നിരാശയുടെ കാര്‍മേഘം മൂടി കെട്ടിയ പോലെ അനുഭവപ്പെട്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു....

എന്ത് പറ്റിയെടോ തനിക്കു ?

ഹേ ഒന്നൂല്ലല്ലോ എന്ന മറുപടിയില്‍ ഞാന്‍ തൃപ്തനായില്ല ....അപ്പോള്‍ ആണ് അവള്‍ എന്നോട് പറയുന്നത്

എനിക്ക് നിന്നോട് ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കാനുണ്ട്

ഹും ...പറ

നീ എന്റെ കൈ കണ്ടോ?

കൈപ്പത്തി കാണിച്ചു തന്നപ്പോള്‍ ഞാനും ആകെ വിഷമത്തിലായി....ഇരു നിറത്തില്‍ ഉള്ള ശരീരത്തില്‍ വെള്ള പ്പാണ്ട് എന്നാ രോഗം അവള്‍ക്കു കഠിനമായ വെളുപ്പ്‌ നിറം ചാര്‍ത്തി കൊടുത്തിരിക്കുന്നു....എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ കുഴഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി അവള്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു?

ഈ സൂക്കേട്‌ വരുന്നത് വല്ല ശാപോം കൊണ്ടാണോ?...അല്ലേല്‍ തന്നെ എന്നെ ആര്  ശപിക്കാനാ ല്ലേ?

ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ പോലും ആവാതെ കുഴങ്ങുന്ന അവള്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു

ഇത് മാറുമോ?...ഇതിനു വല്ല ചികിത്സയും ഉണ്ടോ?

ഉണ്ട്...നീ ഇങ്ങിനെ ബെജാരാവല്ലേ ....ചികില്‍സയൊക്കെ കാണും

അവളുടെ ഉമ്മ കൊണ്ട് തന്ന ജൂസ് കുടിക്കാന്‍ പോലും മനസ്സ് വന്നില്ല ....വേദനയോടെ അതിലേറെ സമാശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ പോലും വാക്കുകള്‍ കിട്ടാതെ ഇറങ്ങി പോരുമ്പോള്‍ അവള്‍ പറഞ്ഞു...

ഞാന്‍ ഇപ്പം എവിടേം പോകാറില്ല ...എങ്കിലും നിന്റെ കല്യാണത്തിന് ഞാന്‍ വരും ..

കൃത്രിമമായി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവിടം വിടുമ്പോള്‍ മനസ്സ് ഇരുട്ട് മൂടി കഴിഞ്ഞിരുന്നു....എന്തിനാണ് റബ്ബേ ഇത്തരം രോഗങ്ങള്‍ കൊടുത്തു പരീക്ഷിക്കുന്നു എന്ന് ആലോചിച്ചു പോയി....കണ്ണ് നീര്‍ തുള്ളികള്‍ അവള്‍ക്കുള്ള പ്രാര്‍ത്ഥന ആയി പരിണമിച്ചു.....

കല്യാണത്തിന്റെ തലേ ദിവസം ആണ് അവള്‍ വന്നത് ....കയ്യില്‍ ഉള്ള പൊതി തരുമ്പോള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

ഇതില്‍ എന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ കൊത്തി  വെച്ചിട്ടുണ്ടാവും...കാലന്തരങ്ങളോളം നിനക്ക് സൂക്ഷിക്കാന്‍

കല്യാണ തിരക്ക് കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ ആ സമ്മാന പൊതി അഴിക്കുമ്പോള്‍ ഭാര്യയോടു അവളെ പറ്റി പറഞ്ഞിരുന്നു....സ്നേഹപൂര്‍വ്വം സജ്ന എന്ന് കൊത്തി  വെച്ച ആ സമ്മാനം ഭാര്യ അലമാരയില്‍ സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചു ....

ഉറക്കത്തിന്റെ മൂര്‍ധന്യത്തില്‍ ആണ് ഫോണ്‍ ബെല്ലടിയുന്നത് കേട്ടത് ....ഉറക്കം നശിപ്പിച്ച ആ ഫോണ്‍ ബെല്ലിനെ ശപിച്ചു കൊണ്ടാണെങ്കിലും ഫോണെടുത്തു...
മറുതലക്കല്‍ ഉറ്റ സുഹൃത്തിന്റെ ശബ്ദം....

ഡാ സോറി ...അറിയാം ഉറങ്ങുകയാണെന്ന്

എന്ത് പറ്റി നിസാര്‍ ....കാര്യം പറ

അത് പിന്നെ സജ്നയും കുറച്ചു ബന്ധുക്കളും കൂടി ടൌണില്‍  പോയിരുന്നു....അവളുടെ ചികിത്സക്ക് വേണ്ടി ...തിരിച്ചു വരുമ്പോള്‍ ഏറെ വൈകിയിരുന്നു...അവര്‍ സഞ്ചരിച്ച ജീപിന്റെ ഡ്രൈവര്‍ ഉറങ്ങി പോയി ...ജീപ്പ് മരത്തിലിടിച്ച് സജ്ന മരണപ്പെട്ടു ...

നിസാറിന്റെ ഫോണ്‍ കാള്‍ പോലും ഞാന്‍ വെറുത്തു പോയി...ഇന്നലെയും ഞാന്‍ അവളെ വിളിച്ചിരുന്നു...വീട്ടില്‍ നിന്നും ചിലരുടെ നിര്‍ബന്ധം കൊണ്ട് മാത്രമാണ് അവള്‍ ഈ യാത്രയ്ക്ക് തയ്യാരായാത്....അത് അവസാനതെത് ആകുമെന്ന് ഞാനും കരുതിയില്ല .....ആകെ തളര്‍ന്നു പോയി കണ്ണില്‍ ആകെ ഇരുട്ട് കയറിയ പോലെ ...

         അകത്തളത് കിടത്തിയിരിക്കുന്ന വെളുത്ത തുനിക്കെട്ടുകള്‍ക്കിടയില്‍ കിടന്നു പുറത്തു നില്‍ക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി അവള്‍ ചിരിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന് തോന്നി പോയി....മനസ്സില്‍ വല്ലാത്തൊരു വിങ്ങല്‍ സമാനിച്ചു കൊണ്ട് അവളെയും താങ്ങി എടുത്തു കുറച്ചു പേര്‍ പള്ളിക്കാട്ടിലേക്ക്‌ യാട്രയായതു ഈ ദിവസമായിരുന്നു....മറക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ഒക്കെയും ആ സമ്മാന പൊതിയും എന്റെ ഭാര്യയും സജ്നയെ എന്റെ ഓര്മ താളുകളില്‍ നിന്ന് ഉയര്‍ത്തി എടുത്തു കാണിച്ചു തരും....ഓര്‍മകള്‍ക്ക് മരണമില്ലാതിരിക്കാന്‍ ....




Saturday 18 January 2014

തേങ്ങുന്ന മാതൃ ഹൃദയം

ജോലി സംഭന്ധിച്ച തിരക്കിനിടയില്‍ ആ മുഖം മാറി നിന്ന് എന്റെ  മുഖത്ത് നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ അത്ര ഗൌനിചിരുന്നില്ല ....പക്ഷെ കുറെ സമയം അവിടെ ചുറ്റി പറ്റി നിന്ന് ഞാന്‍ തിരക്കില്‍ നിന്നൊഴിവായി എന്ന് മനസ്സിലായപ്പോള്‍ അവന്‍ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു ....സലാം പറഞ്ഞു കൈ തന്നപ്പോള്‍ വല്ലാതെ ചൂട് പിടിച്ച രക്തം  ഞരമ്പുകളിലൂടെ ശീഘ്രം കുതിച്ചു പായുന്ന  പോലെ തോന്നി....

എന്നെ അറിയോ എന്നാ ചോദ്യം എന്നെ വിഷമതിലാക്കി....ഇത്രയും നേരം എന്നെ കാണാന്‍ വേണ്ടി കാത്തു നിന്ന ഇയാള്‍ ആരായിരിക്കാം എന്ന് മനസ്സില്‍ വല്ലാതെ വേവലാതിപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി....മുഖ പുസ്തകത്തില്‍ സുഹൃത്താണെന്നും നിങ്ങളെ നേരില്‍  കാണാന്‍ ഒരു പാട് ആഗ്രഹിചിരുന്നെന്നും പറയുമ്പോള്‍ ഇതിനു മാത്രം എന്താണ് എന്നില്‍ നിന്ന് ഇയാള്‍ക്ക് കിട്ടിയത് എന്ന് ഞാന്‍ സംശയിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...മുറിച്ചു മുറിച്ചു സംസാരിക്കുന്ന അവന്‍ എന്നെ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് ഇക്ക എന്ന് വിളിക്കുമ്പോള്‍ യാന്ത്രികമായി അവന്റെ ജേഷ്ടന്റെ സ്ഥാനത് എത്തിപ്പെട്ട പോലെ തോന്നി....മൂന്നു മണിക്ക് ജോലി അവസാനിക്കും എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അത് കഴിഞ്ഞു  ഞാന്‍ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു അവന്‍ പിരിഞ്ഞു...

              അല്ഖോറില്‍ നിന്നും ദോഹയിലെക്കുള്ള നൂറ്റി രണ്ടാം നമ്പര്‍ ബസ്സില്‍ ഒരുമിച്ചൊരു യാത്ര....ഇടയ്ക്കു എന്നെ ഒന്ന് പ്രശംസിച്ചു....ഇക്കയുടെ മുഖം എപ്പോഴും ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു....അല്ലെങ്കിലും ജീവിതത്തില്‍ ഒരു പ്രയാസവും ഇല്ലാത്ത ആള്‍ക്ക് മാത്രമേ ഇങ്ങിനെ മന്ദസ്മിതനായി ഇരിക്കാന്‍ പറ്റൂ ....ഹയ്യട എന്നാ ഭാവത്തില്‍ അവന്റെ വാദത്തെ നിഷേധിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ വിചാരങ്ങള്‍ തകര്‍ത്തു കൊണ്ടും ഞാനും മുന്നേറി....ആത്മാര്‍ഥമായ ഒരു അടുപ്പം അര മണിക്കൂറിനുള്ളില്‍ ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ കൈ വന്നിരുന്നു....

        ഗൌരവമായ ചര്‍ച്ചയിലേക്ക് കടന്നത്‌ വൈകിയാണെങ്കിലും അവന്റെ വേദനയുടെ ഒരംശം എങ്കിലും ഒപ്പം പങ്കു വെച്ചേക്കാം എന്ന് ഞാനും ആഗ്രഹിച്ചു....ഒപ്പം നിങ്ങളോടും കൂടി ആവാം എന്ന് വെച്ചതിന്റെ പൊരുള്‍ നിങ്ങള്ക്ക് വഴിയെ മനസ്സിലായിക്കോളും ...

                              രണ്ടു ആണ്മക്കള്‍ ആണ് അവന്റെ വീട്ടില്‍  ആകെ ഉള്ളത്...ഇവന്‍ ആണ് ഇളയവന്‍ ....വാപ്പ മരണപ്പെട്ടിട്ട് എട്ടു വര്ഷം കഴിഞ്ഞു....ജേഷ്ടന്‍ കല്യാണം കഴിച്ചത് വാപ്പയുടെ ബന്ധുവിനെ തന്നെയാണ്....മാറി താമസിക്കുകയും ചെയ്തു....ഇപ്പോള്‍ ഇവനും ഭാര്യയും രണ്ടു മക്കളും ഉമ്മയും തറവാട്ടില്‍ ആണ് താമസം ...ജേഷ്ടന്‍ മാറി താമസിച്ചതിനു ശേഷം തറവാട്ടില്‍ കയറുകയോ ഉമ്മയുടെ കാര്യങ്ങള്‍ അന്വേഷിക്കുകയോ ചെയ്യാറില്ല....മറ്റു ചില പ്രശ്നങ്ങള്‍ കൂടി തല പൊക്കിയപ്പോള്‍ കാര്യങ്ങള്‍ രൂക്ഷമായി....ഇക്കാര്യം ചോദിച്ചു വന്നവരോടൊക്കെ അവന്‍ പറഞ്ഞ കാരണം ഉമ്മാക്ക് അവനോടു സ്നേഹമില്ലെന്നും അനിയനെ കൂടുതലായി സ്നേഹിക്കുന്നു എന്നതും ആണ്...റമദാന്‍ മാസത്തില്‍ പോലും അവന്റെ വീട്ടില്‍ കയറി ഉമ്മയോട് രണ്ടു വാക്ക് സംസാരിക്കാന്‍ പോലും അവന്‍ തയ്യാറാവുന്നില്ല എന്ന് വന്നപ്പോള്‍ അനിയന്‍ തൊട്ടടുത്ത പള്ളിയിലെ ഖാസിയോടു ഈ വിവരങ്ങള്‍ സംസാരിച്ചു....പതിവായി നമസ്കാരത്തിന് വരുന്ന അവന്‍ അന്ന് പള്ളിയില്‍ ഉണ്ടാവും എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ഖാസി മാതാവിനോടുള്ള കടമ എന വിഷയത്തില്‍ അവനു കുറച്ചു ക്ലാസ് എടുത്തു കൊടുത്തു...അന്ന് വൈകുന്നേരം അവന്‍ ഒരു കിലോ നാരങ്ങയും വാങ്ങി തറവാട്ടില്‍ വന്നു കോലായില്‍ ഗ്രില്സും ചാരി നിന്ന് ഉമ്മാനെ വിളിച്ചു...ഉമ്മ എന്റെ മോന്‍ വന്നല്ലോ എന്നാ ആശ്വാസത്തില്‍ കയറി ഇരിക്കാന്‍ കസേര വെച്ച് കൊടുത്തെങ്കിലും അവന്‍ ഇരുന്നില്ല ....കയ്യില്‍ ഉള്ള നാരങ്ങാ പൊതി ഉമ്മയുടെ കയ്യില്‍ കൊടുത്തിട്ട് പള്ളിയിലെ ഉസ്താദ് പറഞ്ഞിട്ടാണ് ഞാന്‍ ഇത് കൊണ്ട് വന്നത് എന്ന് പറഞ്ഞു വന്നത് പോലെ ഇറങ്ങി പോയി....

                  തലയിണയുടെ ഉള്ളില്‍ നിന്ന് വെളുത്ത കടലാസില്‍ നൂല് കൊണ്ട് വരിഞ്ഞു കെട്ടിയ അറബി ആയത്തുകള്‍ കിട്ടിയപ്പോള്‍ ഉമ്മ ഒന്ന് പതറി....എന്തായിരിക്കും ഇത് എന്ന് പേടിച്ച ഉമ്മ വീട്ടിനടുത്തുള്ള ഒരു മുസ്ലിയാരുടെ അടുത്ത് പോയി കാര്യം തിരക്കി....അപ്പോള്‍ മുസ്ലിയാര്‍ അതിനകത് അറബിയില്‍ തന്റെയും മൂത്ത മകന്റെയും പേര് എഴുതിയിട്ടുണ്ടെന്നും അവര്‍ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു....അങ്ങിനെ ഉമ്മ അവനെ ശപിച്ചു കൊണ്ട് അവിടുന്നിറങ്ങി...ഖത്തറില്‍ ഉള്ള മകനെ വിളിച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ട് കാര്യങ്ങള്‍ അറിയിച്ചു കുറച്ചു കഴിയുമ്പോഴേക്കും ബി പി രോഗി ആയ ആ ഉമ്മ തളര്‍ന്നു കിടപ്പിലായി....ടെന്ഷ കൂടിയത് കാരണം കിട്നിയെ ബാധിച്ചു എന്നും ഒരാഴ്ച കിടക്കണം എന്നും ഹോസ്പിറ്റലില്‍ നിന്നും ഡോക്ടര്‍ ഉപദേശിച്ചു....ഉമ്മാക്ക് ഒരു കിഡ്നി മാത്രമേ നിലവില്‍ ഉള്ളൂ....ഡയാലിസിസ് വേണ്ടി വരുന്ന അവസ്ഥയില്‍ നിന്ന് താല്‍ക്കാലികമായി ആ ഉമ്മ രക്ഷപ്പെട്ടു....എന്നാല്‍ ഇന്നും തന്റെ മകന്‍ എന്തിനു തന്നോട് ഇത് ചെയ്തെന്നോ എന്തിനാണ് അവന്‍ എന്നെ ഉപദ്രവിക്കുന്നത് എന്നോ ഒക്കെയുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് മറുപടി കൊടുക്കാന്‍ ആവാതെ ഇളയ മകനും ഭാര്യയും പ്രയാസപ്പെടുന്നു....കരഞ്ഞു കണ്ണീര്‍ ഒളിപ്പിച്ചു ഇരിക്കുന്ന ആ ഉമ്മയുടെ വേദനക്ക് സമാശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ പോലും ആവാതെ പ്രയാസപ്പെടുന്ന എന്റെ ഈ മുഖ പുസ്തക സുഹൃത്തിനെ ആശ്വസിപ്പിക്കാന്‍ പോലും ആവാതെ യാത്ര ചോദിച്ചു മടങ്ങുമ്പോള്‍ അവന്റെ ജെഷ്ടനെ എങ്ങാനും എന്റെ കയ്യില്‍ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ഞാന്‍ വെറുതെ ആശിച്ചു പോയി
    

Thursday 16 January 2014

മൊയ്തൂക്കയെ അറിയുക

സമൂഹത്തിന്റെ പുറമ്പോക്കിലൂടെ സ്വയം അദ്രിശ്യനായി നടന്നു കാലം കഴിച്ചു കൂട്ടുന്ന ചിലരെ നമ്മള്‍ ശ്രദ്ധിക്കാതെ പോയേക്കാം ....അവര്‍ പിന്നിടുന്ന വഴിത്താരകള്‍ വേദനയുടെയും വെവലാതിയുടെതും ആകാം....മനസ്സ് പ്രക്ഷുബ്ധമാകുന്ന ഘട്ടങ്ങളില്‍ പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ ആകാശത്ത് നിന്നും കീഴ്പോട്ടു തൂക്കിയിട്ട പിടി വള്ളികള്‍ ആണ് അവര്‍ക്ക് ആശ്രയം....മനസ്സിന്റെ രോദനം വായിച്ചെടുക്കാന്‍ പാകത്തില്‍ മുഖ ഭാവം സൃഷ്ടിച്ചെടുതു താനറിയാതെ പ്രഭാതത്തില്‍ വീട് വിട്ടിറങ്ങി നിത്യവൃത്തിക്ക് വേണ്ടി മുന്നേറുമ്പോള്‍ അവര്‍ നമുക്ക് ആരുമല്ലെങ്കിലും അവരും നമ്മുടെ മുന്നില്‍ മനുഷ്യരായി ജീവിച്ചു കാലം തീര്‍ത്തു പോയവര്‍ ആണെന്ന് നാം ഓര്‍ക്കണം...അല്ലെങ്കിലും സാമൂഹിക മണ്ഡലത്തില്‍ പാവങ്ങള്‍ക്കും വേദനയുള്ളവനും വിശപ്പിന്റെ കാഠിന്യം അറിയുന്നവനും എന്ത് പ്രസക്തി?....





കുറ്റ്യാടി തൊട്ടില്‍പാലം റോഡില്‍ പതിവായി വാഹനം ഓടിച്ചു പോകുന്നവര്‍ കൊടക്കല്‍ പള്ളി മുതല്‍ തൊട്ടില്‍പാലം ടൌണ്‍ വരെ ആവശ്യത്തില്‍ കൂടുതല്‍ ജാകരൂകരായിരിക്കും ...കാരണം ഈ പാവം മനുഷ്യന്‍ ഏതു സമയവും എവിടെ വെച്ചും റോഡ്‌ മുറിച്ചു കടന്നേക്കാം...നാളുകളായി മൊയ്തൂക്ക അങ്ങിനെയാണ്....തന്റെ അന്നന്നത്തെ വകക്കുള്ള വകുപ്പ് തേടി ഇറങ്ങുന്ന ഒരു പാവം മനുഷ്യന്‍....എന്ത് കൊണ്ട് മൊയ്തൂക്ക എന്ന് ഞാന്‍ പലപ്പോഴായി ചിന്തിക്കാറുണ്ട്....അങ്ങാടിയില്‍ പോയി വീട്ടുകാര്‍ക്ക് സാദനങ്ങള്‍ എത്തിച്ചു കൊടുക്കുക എന്നാ ദൌത്യം ഏറ്റെടുത് ഭംഗിയായി നിര്‍വഹിച്ചു താന്‍ ചെയ്ത ജോലിക്ക് അര്‍ഹമായ കൂലിയും വാങ്ങി വീട്ടിലേക്കു തിരികെ പോകുമ്പോള്‍ അതിന്റെ ലക്‌ഷ്യം തന്നെ മഹത്തരമാണ്...നിത്യ രോഗി ആവുക എന്നത് അതുമായി താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെയും അതോര്‍ത്തു വെവലാതിപ്പെടുന്നതിനു പകരം തന്റെ ഈ തടി കൊണ്ട് തന്നാലാവുന്നത് ചെയ്യുക എന്നാ ലക്‌ഷ്യം മുന്‍ നിര്‍ത്തി പ്രയാണം തുടരുക....അത് മോയ്തൂക്കാക്ക് മാത്രം അര്‍ഹാതപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് തോന്നിപ്പോകാരുണ്ട് പലപ്പോഴും....ഒരു പക്ഷെ ക്ഷണിക്കപ്പെടാത്ത അതിഥി ആയി നിന്നിലേക്ക്‌ മൊയ്തൂക്ക വന്നേക്കാം.....പക്ഷെ ആ മനസ്സറിയാന്‍ നിനക്ക് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലോ?...മൊയ്തൂക്ക വിത്യസ്തന്‍ ആവുന്നത് അവിടെയാണ് ..മൌനം വാചാലമാക്കിയ ഒരു സാധു മനുഷ്യന്‍....കലഹിക്കുന്ന ലോകത്തോട്‌ മറുത്തൊരു കലപില കൂടാതെ തനിക്കു വേണ്ട കാര്യങ്ങള്‍ മുറ തെറ്റിയാലും വെടിപ്പോടെ നീങ്ങി കിട്ടാന്‍ കാതങ്ങള്‍ നടന്നു തീര്‍ക്കുന്ന ഒരാള്‍ .......എന്നെ അല്ഭുതപ്പെടുതാരുള്ള മറ്റൊരു മനുഷ്യന്‍ ഏറെ വിത്യസ്തന്‍ എന്നത് കൊണ്ട് മോയ്തൂക്കയെ നിങ്ങള്ക്ക് പരിജയപ്പെടുത്തി എന്ന് മാത്രം....നാഥന്‍ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ എന്ന് ആത്മാര്‍ഥമായി ആഗ്രഹിക്കുന്നു 

Sunday 12 January 2014

ചുരത്തില്‍ ഇരുന്നൊരു കുശലം






അടുത്ത് ചെന്നപ്പോള്‍ തുറിച്ച നോട്ടം
പേടിച്ചൂട്ടോ ന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍
പല്ലിളിച്ചു കാണിച്ചു

നീട്ടിയ ഭക്ഷണം തട്ടി പ്പറിച്ചു
പിറകില്‍ നിന്ന് എത്തി നോക്കിയ
കുഞ്ഞന്‍ കുരങ്ങിനെ നീട്ടി വിളിച്ചു

പോവല്ലേ എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍
വീണ്ടുമൊരു നോട്ടം
എന്താണ് എന്നൊരു ചോദ്യം

ഇവിടെ സുഖാണോ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍
കളിയാക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു

താന്‍ കാണുന്നില്ലേ അവിടൊരു ബോര്‍ഡ്
ഞങ്ങള്‍ക്ക് തിന്നാന്‍ തരരുത്
ഞങ്ങള്‍ ചീത്തയായി പോകും
അല്ലേലും നിന്റെ യീ എച്ചില് തിന്നെത്ര കാലം ?

ഞങ്ങള്‍ക്ക് പരമ സുഖം
അവന്‍ തുടര്‍ന്നു
അല്ലേലും നിങ്ങള്‍ക്കൊരു വിചാരമുണ്ട്
നിങ്ങളുടെ പൂര്‍വികര്‍ ആണ് ഞങ്ങള്‍ എന്ന്
എങ്ങാനും ഡാര്‍വിനെ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍

നിങ്ങളുടെ കാപട്യവും
ചതിയും വഞ്ചനയും
കൊല്ലും കൊലയും
ഞങ്ങളുടെ സംഭാവനയല്ല

കുലത്തെ പറയിക്കാന്‍
കിരാത ജന്മം ജനിചോരോടെന്തു പറയാന്‍
അല്ലേലും നിങ്ങള്ക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടത് ഞങ്ങള്ല്ക്
നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ല
അതിന്റെ പേരാണ് സ്നേഹം

പല്ലിളിച്ചു പരിഹസിച്ചു കാടിറങ്ങി
വന്നവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി
നിര്‍ന്നിമേഷനായി മടങ്ങവേ
അവന്‍ കുഞ്ഞിനെ വയറ്റത്ത് ഒട്ടിച്ചു വെച്ച്
മരചില്ലകളിലൂടെ ശര വേഗത്തില്‍
ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് പിറു പിറുത്തു കൊണ്ട് 

Wednesday 8 January 2014

അന്ത്യ യാത്ര

ചത്ത്‌ കിടക്കുമ്പോള്‍ 

ചമഞ്ഞു കിടക്കണം
 
അത് ചൊല്ല് 


മരിച്ചാല്‍ മൂക്കില്‍ പഞ്ഞി വെക്കുന്നത് 

ഈച്ച ഉറുംബ്‌ മുതലായവ കേറാതിരിക്കാന്‍ 


അകത്തളത്തിലെ നാല് കാലില്‍ 

കിടത്തുന്നത് 

നിന്നെ അവസാനം ഒന്ന് കാണാന്‍ 

മലര്‍ത്തി കിടത്തുന്നത്

നിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി 

അവര്‍ക്ക് 

അട്ടഹസിക്കാന്‍ 

ആറു കാലില്‍ താങ്ങി 

കൊണ്ട് പോകുമ്പോള്‍ 

നിനക്ക് ചൊല്ലി തരുന്നത് 

ലാ ഇലാഹ ഇല്ല ള്ളാ ഹു 

നിന്നെ ഓര്‍മ്മിപിക്കാന്‍ 

ഒരു പിടി മണ്ണ് വാരി ഇട്ടു 

മിന്നാ ഖലക്കുനാക്കും 

ചൊല്ലി പിരിയുന്നവര്‍ 

പ്രാര്‍ഥി ക്കുന്നത് 

നിന്റെ ആഖിരത്തിന്

എന്നാല്‍ നീ 

നിനക്ക് വേണ്ടി 

എന്ത് ചെയ്തു?

മരണം ഉണ്ടെന്നരിഞ്ഞിട്ടും 

ആഖിരം ഉണ്ടെന്നരിവുണ്ടായിട്ടും?

Tuesday 7 January 2014

ഇതാണ് ജീവിതം

ഒരു വട്ട പൂജ്യം വരച്ചു വെച്ച് 

ഒന്നാമന്‍ പറഞ്ഞു

ഇതാണ് ജീവിതം 

ചതുരത്തില്‍ വരഞ്ഞു വെച്ച് 

രണ്ടറ്റം കൂര്‍പ്പിച്ചു വെച്ച്

രണ്ടാമന്‍ പറഞ്ഞു 

ഇതാണ് ജീവിതം 

ഓവലില്‍ വരഞ്ഞെടുത്ത വട്ടത്തിന്റെ 

നാനാ കോണുകളില്‍ 

വിളക്ക് തെളിയിച്ചു 

മൂന്നാമന്‍ പറഞ്ഞു 

ഇതാണ് ജീവിതം

ഫലത്തില്‍ എല്ലാം ശൂന്യം എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ 

പൂജ്യവും ചതുരവും ഓവലും കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു 

അതിലെ കൂര്‍ത്ത മുനകള്‍ മുറിച്ചെടുത്ത് 

വിളക്കുകള്‍ ഊതി കെടുത്തി

ചുരുട്ടി പ്പിടിച്ചു ഞാന്‍ പറഞ്ഞു 

ഇതാണ് ജീവിതം